تست   Anti-Jo-1 IgG

Jo 1 (هیستیدیل tRNA سنتتاز) عضوی از خانواده آنزیم‌های آمینو آسیل-tRNA سنتتاز است که در تمام سلول‌های هسته‌دار یافت می‌شود (یک آمینواسیل-tRNA سنتتاز، که tRNA لیگاز نیز نامیده می‌شود، آنزیمی است که اسید آمینه مناسب را به tRNA مربوطه خود متصل می‌کند).
اتوآنتی بادی هایی که این خانواده از آنزیم ها را هدف قرار می دهند (anti-Jo1، anti-PL7، anti-PL12، anti-EJ، anti-OJ، anti-KS، anti-Ha، anti-Zo) عمدتاً اختصاصی هستند و با تظاهرات بالینی خاصی همراه هستند: میوزیت، ILD، آرتریت، پدیده رینود، بثورات پوستی به شکل دست های مکانیک و تب. در مجموع، این ویژگی بالینی سندرم آنتی سنتتاز (ASS) نامیده می شود.
آنتی بادی های Jo 1 در بیماران مبتلا به پلی میوزیت که بیماری بینابینی ریه نیز دارند رخ می دهد (نشانگر بیماری پلی میوزیت هستند) و به اپی توپ های ساختاری پروتئین آنزیم متصل می شوند و فعالیت کاتالیزوری آن را در شرایط آزمایشگاهی مهار می کنند.
میوپاتی های التهابی ایدیوپاتیک (IIM) و میوزیت، شرایط خود ایمنی هستند که با ضعف و التهاب ماهیچه های اسکلتی مشخص می شوند. اندام های خارج عضلانی معمولاً تحت تأثیر قرار می گیرند مانند پوست، مفاصل و ریه ها، که اغلب به عنوان بیماری بینابینی ریه (ILD) شناخته می شود که یکی از دلایل اصلی عوارض و مرگ و میر است.
این آنتی بادی ها در 50 درصد از بیماران مبتلا به فیبروز ریوی بینابینی و پلی آرتریت متقارن رخ می دهد.