تست     Angiotensin I

آنژیوتانسینوژن یک α-2-گلوبولین است که در کبد سنتز می شود و پیش ساز آنژیوتانسین است. آنژیوتانسین I که رسماً پروآنژیوتانسین نامیده می شود، از اثر رنین بر روی آنژیوتانسینوژن تشکیل می شود. رنین پیوند پپتیدی بین آسید آمینه های لوسین (Leu) و والین (Val) روی آنژیوتانسینوژن را می‌شکند و دکاپپتید (ده آمینه اسید) آنژیوتانسین I را ایجاد می‌کند. Ang I به خودی خود هیچ اثر بیولوژیکی ندارد اما توسط آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) به آنژیوتانسین II (Ang 11)، یک اکتاپپتید فعال تبدیل می شود، آنزیمی که در سطح سلولی بسیاری از سلول ها و به ویژه در سلول های اندوتلیال عروقی وجود دارد. از آنجایی که تمام خونی که از کلیه ها و کبد خارج می شود در نهایت از طریق ریه جریان می یابد، اندوتلیوم عروق ریوی نقش عمده ای در تبدیل سریع Ang I بهAng II ایفا می کند. در نهایت، Ang II به گیرنده‌های آنژیوتانسین سطح سلولی خاص متصل می‌شود تا اقدامات متعددی را ایجاد کند.
آنژیوتانسین یک هورمون پپتیدی است که باعث انقباض عروق و افزایش فشار خون می شود. این بخشی از سیستم رنین-آنژیوتانسین است که فشار خون را تنظیم می کند. آنژیوتانسین همچنین آزادسازی آلدوسترون از قشر آدرنال را تحریک می کند تا احتباس سدیم توسط کلیه ها را تقویت کند. آنژیوتانسین یک هورمون الیگوپپتیدی و یک دیپسوژن (تحریک کننده تشنگی) است.