تست     H-FABP

پروتئین اتصال دهنده به اسید چرب نوع قلب (H-FABP) یک پروتئین سیتوزولی با وزن مولکولی کم است که در جذب داخل سلولی و بافر اسیدهای چرب در میوکارد نقش دارد. این در درجه اول در قلب بیان می شود، اما 100٪ برای قلب خاص نیست، زیرا به میزان کمتری در ماهیچه های اسکلتی، مغز و کلیه ها بیان می شود. در طی آسیب میوکارد، سطح H-FABP در سرم به سرعت بالا می‌رود و آن را به یک نشانگر ایده‌آل برای سکته قلبی تبدیل می‌کند و یک نشانگر پیش آگهی مفید در بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونری اثبات شده است. با این حال، در نارسایی کلیوی و بیماری عضله اسکلتی، ارزش تشخیصی محدودی برای AMI دارد.
به دلیل وزن مولکولی پایین و محل سیتوپلاسمی H-FABP، پس از یک دوره ایسکمیک بسیار سریع آزاد می شود. به همین دلیل در ساعات اولیه حساسیت تشخیصی بالاتری نسبت به Trop I دارد. تقریباً برای قلب بسیار خاص است، 15 تا 20 برابر خاص تر از میوگلوبین.
این به عنوان یک نشانگر اولیه انفارکتوس میوکارد و به عنوان یک نشانگر خونرسانی مجدد پس از انفارکتوس میوکارد با ارتفاع ST تعریف می شود.
در اوایل 2-3 ساعت پس از آسیب افزایش می یابد و معمولاً طی 12-24 ساعت به سطح اولیه باز می گردد.
H-FABP و Trop I با هم 3-6 ساعت پس از شروع علائم، ارزش اخباری منفی 98٪ را ارائه می دهند.