تست Anti-HBe

HBeAg برای اولین بار در مرحله اولیه عفونت ویروسی هپاتیت B، پس از ظهور آنتی ژن سطحی هپاتیت B (HBsAg)، یا به طور مداوم در طول یا بعد از انفجار در تکثیر ویروسی قابل تشخیص است. تیتر هر دو آنتی ژن در طول دوره تکثیر ویروسی در عفونت حاد به سرعت افزایش می یابد. تبدیل خود به خودی از آنتی ژنe به آنتی بادیe (تغییری که به عنوان تبدیل سرمی شناخته می شود) پیش بینی کننده پاکسازی طولانی مدتHBV در بیماران تحت درمان ضد ویروسی است و نشان دهنده سطوح پایین ترHBV و در نتیجه عفونت کمتر است. یک نتیجه منفیHBeAg ممکن است نشان دهنده (1) عفونت حاد اولیه قبل از اوج تکثیر ویروسی یا (2) نقاهت زودهنگام زمانی که HBeAg به زیر سطح قابل تشخیص کاهش یافته باشد. وجود anti-Hbe برای تمایز بین این دو فاز است. زیرمجموعه ای از بیماران هپاتیتB مزمن هیچHBeAg قابل تشخیصی در سرم ندارند، اما از نظر آنتیHBe مثبت هستند. این بیماران همچنین ممکن است از نظر DNA ویروس هپاتیتB سرم مثبت باشند. علاوه بر این، تبدیل سرمی آنتی ژن/آنتی بادی HBe به عنوان یک شاخص پاسخ ویروسی در درمان بیماران مبتلا به هپاتیت B مزمن استفاده می شود.