تست   Ferritin

فریتین در اکثر بافت ها به عنوان یک پروتئین سیتوزولی یافت می شود، اما مقادیر کمی در سرم ترشح می شود که در آنجا به عنوان یک حامل آهن عمل می کند.
فریتین در هر نوع سلولی وجود دارد. این برای ذخیره آهن به شکل غیر سمی، ذخیره آن به شکل ایمن و انتقال آن به مناطق مورد نیاز است.
آهن آزاد برای سلول ها سمی است زیرا به عنوان یک کاتالیزور در تشکیل رادیکال های آزاد از گونه های فعال اکسیژن از طریق واکنش فنتون عمل می کند.
در داخل سلول ها، آهن در کمپلکس پروتئینی مانند فریتین یا هموسیدرین کمپلکس مربوطه ذخیره می شود. آپوفریتین به آهن آهن آزاد متصل می شود و آن را در حالت آهن ذخیره می کند. با تجمع فریتین در سلول های سیستم رتیکولواندوتلیال، تجمعات پروتئینی به صورت هموسیدرین تشکیل می شوند. آهن موجود در فریتین یا هموسیدرین را می توان برای آزادسازی توسط سلول های RE استخراج کرد، اگرچه هموسیدرین به راحتی در دسترس نیست.
غلظت فریتین در حضور عفونت یا سرطان به شدت افزایش می یابد. نشان داده شده است که غلظت فریتین در پاسخ به استرس هایی مانند آنکسی افزایش می یابد. این بدان معناست که یک پروتئین فاز حاد است. اگر آزمایش فریتین سطوح بالاتر از حد نرمال را نشان دهد، می تواند نشان دهنده این باشد که شما به شرایطی مبتلا هستید که باعث می شود بدن شما بیش از حد آهن ذخیره کند. همچنین می تواند به بیماری کبد، آرتریت روماتوئید، سایر شرایط التهابی یا پرکاری تیروئید اشاره کند. برخی از انواع سرطان نیز می توانند باعث بالا رفتن سطح فریتین خون شوند.
اگر آزمایش فریتین نشان داد که سطح فریتین خون شما کمتر از حد طبیعی است، نشان دهنده آن است که ذخایر آهن بدن شما کم است و شما دچار کمبود آهن هستید. در نتیجه ممکن است دچار کم خونی شوید.