تیروگلوبولین یک گلیکوپروتئین 670000 دالتون است که از دو زیر واحد یکسان تشکیل شده است. 

در غده تیروئید تولید می شود و جزء اصلی در لومن فولیکول تیروئید است. نقش اصلی تیروگلوبولین ذخیره و سنتز هورمون های تیروئید است. از 140 اسیدآمینه این پروتئین 40 اسیدآمینه آن را تیروزین تشکیل می دهد، که برای یدسازی در طی بیوسنتز تیروکسین (T4) و تری یدوتیرونین (T3) استفاده می شود و بنابراین مسئول تجمع ید توسط غده تیروئید است.

آنتی بادی هایTg  عمدتاً برای تأیید ظن تشخیصی تیروئیدیت هاشیموتو استفاده می شوند و معمولاً همراه با آنتی بادی های TPO درخواست می شوند. بیماری خودایمنی تیروئید همراه با گواتر، تیروئیدیت هاشیموتو نامیده می شود. بر خلاف اتوآنتی بادی‌های تیروئید ضد پراکسیداز (TPO)، آنتی‌بادی‌های ضد تیروگلوبولین بیماری‌زا به نظر نمی‌رسند و ممکن است صرفاً نشان‌دهنده بیماری باشند. مشخص شده است که ماهیت آنها پلی کلونال بوده و با توجه به زیر کلاس زنجیره سنگین نیز ناهمگن هستند. آنتی بادی های Tg نسبت به آنتی بادی های TPOکمتر رایج و دارای تیتر کمتری هستند.

اگرچه anti-Tg همراه با anti-TPO در اکثر موارد تیروئیدیت هاشیموتو، میکسدم اولیه و بیماری گریوز یافت می شود، تا 1٪ موارد کم کاری تیروئید تنها با آنتیTg  همراه است. Anti-Tg با موارد کم کاری تیروئید یا پرکاری تیروئید خفیف همراه است و اغلب در بیماران مبتلا به سایر بیماری های خودایمنی مانند آرتریت روماتوئید، کم خونی پرنیشیوز و دیابت نوع یک دیده می شود. Anti-Tg در 30-60 درصد از بیماران سرطان تیروئید تشخیص داده می شود.